Հայկական զորքերի բացակայությունը և ՀՀ վարչապետի ներկայությունը Կարմիր հրապարակում սինխրոնիզացված քայլ է Ադրբեջանի ղեկավարի հետ, ով ավելի խորամանկ գտնվեց և զորք ուղարկեց Մոսկվա՝ իր բացակայությունն արդարացնելով հոր հետ կապված միջոցառումներով։
Հայրենական մեծ պատերազմին և հաղթանակին հայերի մասնակցությունն ու դերակատարումը չի կարելի համեմատել անգամ ադրբեջանական կողմի մասնակցության չափաբաժնի հետ։
ՌԴ նախագահն էլ (ինչպես տեսանք) ջերմորեն ողջունեց հայ վետերաններին, իսկ ՀՀ-ում ՌԴ դեսպան Կոպիրկինը (իր շնորհավորական ուղերձում) հստակ տարանջատեց Հայաստանի վարչապետին հայ ժողովրդից։
Այո՛, ճիշտ է պարոն Զատուլինը, երբ պնդում է, որ ՌԴ-ԱՄՆ հարաբերությունների լիիրավ մերձեցմանը խանգարում է Հայաստանի օրվա ղեկավարությունը։
Փաստացի ահաբեկչին Ելիսեյան պալատում ընդունած Ֆրանսիայի առաջնորդը (ԵՄ անդամ երկրների հետ միասին) թուրքական պետության ղեկավարի միջոցով փորձում է խանգարել տարածաշրջանային գերտերություն ՌԴ-ին. Բնականաբար, չի ստացվելու, քանի որ ԱՄՆ-ում այլևս իշխանությունն անցել է հանրապետականներին՝ ազգայնական հայացքներով աչքի ընկող նախագահ Թրամփի գլխավորությամբ։
Այս կոնտեքստում պետք է դիտարկել նաև Հայաստանի իշխանությունների ջղաձգումները և՛ քաղաքային իշխանությունների, և՛ կառավարության մակարդակով։
2018-ը կարելի է համարել նաև աշխարհաքաղաքական դավադրություն, ինչի արդյունքում ունենք այն, ինչ ունենք։
Շատ երկրների օրինակներ կարելի է բերել, համոզվելու համար, որ ամեն բան դեռ կորած չէ։
Հ.Գ. Ներքաղաքական առումով զարգացող և հզոր Հայաստանի կերտման այլընտրանքը մեկ հասցեատեր ունի, որին շուտով համահայկական արդար ցասումը գամելու է արդարադատության աթոռին։
Լևոն Մնացականյան